नीता रेवणकर..

सातवी-आठवीत असेन काहीसा.. तिचं आडनाव रेवणकर.. नीता रेवणकर.. वर्गात होती माझ्या.. छान दिसायची.. उजळ.. बोलके डोळे.. दोन वेण्या.. आणि शाळेतल्या मुलींच्या निळ्या-पांढ-या गणवेषातली..

छान दिसायची अगदी..

मी ब-याचदा तिच्याकडे पाहात बसायचो.. हळूच लाईन मारायचो तिच्यावर.. :)

कुठल्यातरी एका श्रावणी शुक्रवारी वर्गातल्या सगळ्या मुलांचा चण्यांचा बेत असायचा.. मग आम्ही मुलंच एक एक दोन दोन रुपये वर्गणी काढायचो..मग त्यातून चणे आणायचे..कांदा, मिरची, कोथमिर.. मग ते सगळं छान एकत्र करायचं आणि सगळ्यानी चणे खायचे.. :)

"ए तू येतोस आमच्यासोबत चणे आणायला..? मी आणि कुसुम चाललो आहोत.."

आई ग्गं.. आयुष्यात माझ्याशी पहिल्यांदा बोलली होती ती..!

तेव्हा FB असतं तर feeling awesome असं स्टेटसं टाकलं असतं.. पण मरायला १९८० साली कसलं आलंय FB..? :)

पुढे कॉलेजात अनेक जणीना बिनाधास्त भिडलो.. फ्रेंडशिप मागितली, इंट्रो मागितले.. होकार घेतले, नकार पचवले..! :)

पण सातवीतल ते वय.. तेव्हा फक्त ती आवडायची.. बस इतकंच.. डायरेक्ट भिडायचं वगैरे ते वय नव्हतं..! :)

पुढे आमचे वर्ग बदलले..

पण believe me.. आज इतक्या वर्षानंतरही श्रावणातल्या एखाद्या शुक्रवारी तिची आठवण येते.. तिचा निरागस चेहेरा डोळ्यासमोर येतो..

"ए तू येतोस आमच्यासोबत चणे आणायला..? मी आणि कुसुम चाललो आहोत.."

हेही आठवतं..! :)

उजळ.. बोलके डोळे.. दोन वेण्या.. आणि शाळेतल्या मुलींच्या निळ्या-पांढ-या गणवेषातली.. नीता रेवणकर..

मी हळूच लाईन मारायचो तिच्यावर.. :)

-- तात्या अभ्यंकर..