 |
लाए मोहे सजनाके द्वार..
(येथे ऐका)
'ओ रामा रे..!'
थोरल्या बर्मदांची खास बंगाली ढंगाची गायकी.. आवाजाची जात जरा वेगळीच, परंतु स्वर मात्र सच्चा, अगदी सुरेल! खेमट्याचा किंवा दुगुन रुपकचा छान ठेका.. बंगाली लोकसंगीतातून जन्माला आलेली चाल..सचिनदा अगदी मन लावून गाताहेत...एकतानतेने एका परित्यक्तेची कर्मकहाणी सांगताहेत!
खास करून पश्चिम बंगालचा सामाजिक आशय असलेलं गाणं.. मूल होत नाही म्हणून बायकोला अगदी सहजरित्या टाकून दुसरं लग्न करणे आणि पहिलीचा छळ सुरू होऊन तिची हकालपट्टी होणे. पुन्हा माहेरी जायची सोय नाही कारण माहेरी खाणार काय? माजोरी सरंजामशाही, सावकारी आणि त्यामुळे पश्चिम बंगालच्या खेड्यापड्यात उत्पन्न झालेली वर्षानुवर्षाची गरीबी आणि सहज दृष्टीस पडणारी अन्नान्न दशा..!
पतझड, ओ बन गयी पतझड, बैरन बहार..!
आणि परित्यक्तेपासून ते कोठ्यापर्यंतचा पुढला प्रवास! तिथे भेटणारा एक संगीतरसिक, द्रोणातून कचोरी-समोसे आणि मिठाई आणणारा, जीव ओवाळून टाकणारा कुणी आनंदबाबू..! 'रैना बिती जाए', 'चिन्गारी कोई भडके' यासारखी एकसे एक गाणी देणारे पंचमदा, किशोरदा आणि दिदि!
अमरप्रेम! सामाजिक आशय असलेली उत्तम कथा, उत्तम संगीत, उत्तम अभिनय! हिंदी चित्रपटसृष्टीला पुन्हा येतील का हो असे वैभवाचे दिवस?
-- तात्या अभ्यंकर.
1 comment:
वाह! ते वातावरण, ते संगीत, शब्द आणि किशोरकुमारचा स्वर!
क्षणभरात सगळं अवतरलं डोळ्यासमोर!
Post a Comment