मगाशी साक्षात एक शिल्पं बघितलं. रस्त्याने एक अत्यंत आकर्षक तरुणी चालली होती. पांढरा शुभ्र पंजाबी बिनबाह्यांचा ड्रेस, चालण्यात एक रुबाब. हातात पर्स, छत्री वगैरे. मी तर साला ते अफाट सौंदर्य बघून क्षणभर स्तब्धच झालो.
तेवढ्यात तिचा चपलेचा काहीतरी problem झाला की चप्पल सटकली असं काहीसं झालं असावं, म्हणून ती क्षणभर थबकली आणि पुन्हा मार्गस्थ झाली.
क्षणभर एक वादळच येऊन गेलं की काय असं वाटलं. पण नंतर माझ्या लक्षात आलं की मी जेव्हा क्षण्भर थबकलो होतो तेव्हा माझ्यापुढे १०-१२ फुटावर चालत असणारा एक म्हाताराही तिच्याकडे पाहत जागीच थबकला होता. मुलगी तर केव्हाच आम्हाला पास झाली होती. तिच्या वाटेने निघून गेली होती. पण त्या म्हाता-याबद्दल मला उत्सुकता होती म्हणून मी थोडा पुढे गेलो आणि त्याला गाठला.
बघतो तर पुष्पांजली सोसायटीतले आमचे भिडे आजोबा. एकदम मस्त friendly म्हातारा आहे! :)
"काय आजोबा.. कसं काय..? कोण होती हो ती मुलगी..? छान होती ना..?"
मी डायरेक्ट मुद्द्यालाच हात घातला तशी म्हाताराही खुलला..! :)
"हो रे.. खरंच छान होती रे. बहुतेक ऑफिसला चालली असावी.."
"मग..? बाकी काय कसं आजोबा, कुठपर्यंत फेरी..?"
"अरे नेहमीची फेरी. अंघोळ वगैरे आटपून जरा देवदर्शन. मग यायचं जरा एक चक्कर मारून. एरवी मी दुस-या वाटेने जातो पण आज जरा पोष्टात काम होतं म्हणून इकडून आलो.."
"आता उद्यापासून ह्याच वाटेने सकाळचा फेरफटका पूर्ण करत जाईन. वेळ बघून ठेवली आहे.."
"कुठली वेळ..?" मला एक क्षण कळेचना.
"अरे तिच्या ऑफिसला जायची रे.. कुठल्या ऑफिसला वगैरे जात असेल तर हीच वेळ असेल ना.? ख्या ख्या ख्या..!" :)
"अरे बाबा..ही वेळा बघून ठेवायची सवय खूप जुनी आहे. आता या वयात कशी सुटेल..?"
म्हातारा आपली कवळी दाखवत मनमुराद हसला.. :)
"भिडे आजोबा..गुरु आहात..!"
"हा हा हा.. दे टाळी.. चल जरा चहा घेऊ.."
चहा घेताना आजोबा मिश्कीलपणे पुटपुटले..
"संध्याकाळी ऑफीस किती वाजता सुटतं कुणास ठाऊक.."
-- (भिडे आजोबांचा नातू) तात्या.. :)
तेवढ्यात तिचा चपलेचा काहीतरी problem झाला की चप्पल सटकली असं काहीसं झालं असावं, म्हणून ती क्षणभर थबकली आणि पुन्हा मार्गस्थ झाली.
क्षणभर एक वादळच येऊन गेलं की काय असं वाटलं. पण नंतर माझ्या लक्षात आलं की मी जेव्हा क्षण्भर थबकलो होतो तेव्हा माझ्यापुढे १०-१२ फुटावर चालत असणारा एक म्हाताराही तिच्याकडे पाहत जागीच थबकला होता. मुलगी तर केव्हाच आम्हाला पास झाली होती. तिच्या वाटेने निघून गेली होती. पण त्या म्हाता-याबद्दल मला उत्सुकता होती म्हणून मी थोडा पुढे गेलो आणि त्याला गाठला.
बघतो तर पुष्पांजली सोसायटीतले आमचे भिडे आजोबा. एकदम मस्त friendly म्हातारा आहे! :)
"काय आजोबा.. कसं काय..? कोण होती हो ती मुलगी..? छान होती ना..?"
मी डायरेक्ट मुद्द्यालाच हात घातला तशी म्हाताराही खुलला..! :)
"हो रे.. खरंच छान होती रे. बहुतेक ऑफिसला चालली असावी.."
"मग..? बाकी काय कसं आजोबा, कुठपर्यंत फेरी..?"
"अरे नेहमीची फेरी. अंघोळ वगैरे आटपून जरा देवदर्शन. मग यायचं जरा एक चक्कर मारून. एरवी मी दुस-या वाटेने जातो पण आज जरा पोष्टात काम होतं म्हणून इकडून आलो.."
"आता उद्यापासून ह्याच वाटेने सकाळचा फेरफटका पूर्ण करत जाईन. वेळ बघून ठेवली आहे.."
"कुठली वेळ..?" मला एक क्षण कळेचना.
"अरे तिच्या ऑफिसला जायची रे.. कुठल्या ऑफिसला वगैरे जात असेल तर हीच वेळ असेल ना.? ख्या ख्या ख्या..!" :)
"अरे बाबा..ही वेळा बघून ठेवायची सवय खूप जुनी आहे. आता या वयात कशी सुटेल..?"
म्हातारा आपली कवळी दाखवत मनमुराद हसला.. :)
"भिडे आजोबा..गुरु आहात..!"
"हा हा हा.. दे टाळी.. चल जरा चहा घेऊ.."
चहा घेताना आजोबा मिश्कीलपणे पुटपुटले..
"संध्याकाळी ऑफीस किती वाजता सुटतं कुणास ठाऊक.."
-- (भिडे आजोबांचा नातू) तात्या.. :)
3 comments:
भन्नाट लिहीले आहे. मस्त
मस्तच तात्या साहेब...
हे वर्णन तुमच्या लेखन शैली मुळे अजून मस्त झालेय...
Hhahahaha
Post a Comment